Ένα λεπτό άρωμα οδήγησε τα βήματα στο δένδρο, καταμεσής του πάρκου. Το μπουμπούκι, ανάμεσα στα φύλλα, στα χαμηλά κλαριά, έδωσε μια υπόσχεση για αργότερα
Σήκωσα τα μάτια στον ουρανό και το βρήκα...
Σάββατο 5 Ιουνίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
καλημέρα
τι ομορφιά...
τι άλλο να πει κανείς μπροστά σ'αυτό;
Μια μικρή ανάσα...
Καλημέρα, καλή εβδομάδα!
Πάντα μα πάντα σε αποζημιώνει το άνθος της.
Μεγάλη αλήθεια. Πάντα βέβαια εξαρτάται και από τον τρόπο που την πλησιάζεις...
Πάντα, αγαπημένε μου φίλε! Είναι αδύνατον να αντισταθεί κανείς στο μεγαλείο της...
Πάντα καλέ μου φίλε. Η μόνη ένσταση βρίσκεται... στο φύλο
Είδατε τι έπαθα... Μαγεμένος από το άνθος... Μαγεμένος από το φύλλο...
Επανορθώνω: "Πάντα, αγαπημένη φίλη..."
...και στις καλύτερες των οικογενειών. Κάτι έχει να μας πει γι' αυτό η "δωδέκατη νύχτα".
Δημοσίευση σχολίου