Αναπνέουν πλάι μας. Φτεροκοπάνε ασταμάτητα. Δίνουν ζωή, στα τσιμέντα που μας περιβάλλουν. Αξίζουν μια δεύτερη ματιά.
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
". . . ένα φύλλο που κιτρίνιζε σε ένα κλαδί, ένα φτερό που είχε μπλεχτεί στα κεραμίδια, δεν του ξέφευγαν ποτέ. . ." Ίταλο Καλβίνο
3 σχόλια:
Ωραίο παιχνίδισμα!
μα είναι τοσο πανέμορφα τα αλητάκια...τόσο υπέροχα μέσα στην απλότητά τους που καμιά φορά δεν αντέχω να τα κοιτάζω!
πολύ ομορφο το βίντεο...
καλησπέρα
Καλημέρα φίλοι μου!
Δεν χορταίνω να τα κοιτάζω. Αυτά τα νευρικά πηδηματάκια τους, ίδια με μουσικές φράσεις.
Δημοσίευση σχολίου