Η φύση αγαπά τις συνθέσεις. Είναι τα φύλλα μιας συκιάς, που αποφάσισε να συγκατοικίσει μέσα σε αυτό το μικρό άνοιγμα του ξύλου. Ακούγεται πεντακάθαρα η φωνή της. Δεν θέλω να την μεταφράσω στα ελληνικά. Θα χαθεί το νόημα.
Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009
Χωρίς λόγια
Περπατώ στο δάσος. Δεν περπατώ απλά. Βρίσκομαι εκεί, υπάρχω μέσα του. Οι εικόνες που προσλαμβάνω δεν είναι ποτέ ίδιες. Όμως . . . κάτι συμβαίνει εδώ. . . περίεργο. Θα βγω από το μονοπάτι, για να πλησιάσω τον κορμό αυτού του πεύκου.
Η φύση αγαπά τις συνθέσεις. Είναι τα φύλλα μιας συκιάς, που αποφάσισε να συγκατοικίσει μέσα σε αυτό το μικρό άνοιγμα του ξύλου. Ακούγεται πεντακάθαρα η φωνή της. Δεν θέλω να την μεταφράσω στα ελληνικά. Θα χαθεί το νόημα.
Η φύση αγαπά τις συνθέσεις. Είναι τα φύλλα μιας συκιάς, που αποφάσισε να συγκατοικίσει μέσα σε αυτό το μικρό άνοιγμα του ξύλου. Ακούγεται πεντακάθαρα η φωνή της. Δεν θέλω να την μεταφράσω στα ελληνικά. Θα χαθεί το νόημα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου