Claude Debussy-Χριστούγεννα των παιδιών που δεν έχουν πια σπίτια

Μια πολεμική διαμαρτυρία του Claude Debussy, γράφτηκε το 1915 μετά ,την επίθεση που δέχθηκε η Γαλλία, από την Γερμανία.
Την παιδική χορωδία του Ιερού Ναού αγίων Κύριλλου και Μεθόδιου Θεσσαλονίκης διευθύνει η κυρία Μαρία Έμμα Μελιγκοπούλου και στο πιάνο συνοδεύει ο κύριος Νίκος Ζαφρανάς.




Από την παράσταση "Παιδική συμφωνία" σε συνεργασία με την UNICEF, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού και των δικαιωμάτων του, που έγινε την Κυριακή 13/12/2009 στο Μέγαρο. Εισαγωγή-Παρουσίαση-Υπεύθυνη κειμένου η κυρία Έφη Αβέρωφ-Μιχαηλίδου.

Το ίδιο κομμάτι από το Youtube

Παιγνίδια στον αέρα

Δεν τις χάνω από τα μάτια μου. Γεμίζουν νότες τον ουρανό. Βουτάνε με ταχύτητα και χάνονται πάλι προς τον ήλιο. Παλεύουν με το γαλάζιο, ρίχνουν επάνω του ρυθμικές πινελιές και έπειτα χάνονται. Ενσωματώνονται μέσα του.

Χιονιάς

Έπιασαν τα πρώτα κρύα και οι βροχές. Φουσκώνει το σπινάκι για να τα βγάλει πέρα.

Η "πολυκατοικία"

Στα πιο ψηλά κλαδιά του κυπαρισσιού, οι ένοικοι, μια παρέα μικροκαμωμένων ερωδιών, οι νυχτοκόρακες, έχουν κάνει ολοκληρωτική κατάληψη.

updated: Πρόκειται τελικά για ψαρόνια (και όχι για νυχτοκόρακες), τους συνηθισμένους χειμερινούς μας επισκέπτες, όπως πολύ σωστά μας επεσήμανε ο φίλος, Louis, ο οποίος είχε και την καλοσύνη να μας υποδείξει τις φωτογραφίες εδώ και εδώ.
Ευχαριστούμε πολύ.

Οι πασχαλιές θα ξανανθίσουν και φέτος

Syringa Vulgaris, Oleacae-Πασχαλιά Περιγραφή: Φυλλοβόλος θάμνος ή μικρό δένδρο. Κατάγεται από την Α. Ευρώπη. Ανθίζει τον Απρίλιο-Μάϊο για 20 μέρες. Έχει λιλά, έντονα αρωματικά άνθη. Υπάρχουν ποικιλίες με άνθη διαφόρων χρωμάτων. Η περίοδος ανθοφορίας του συμπίπτει συνήθως με το Πάσχα. (Από το "Φυτολόγιο", του Βλάση Μπισμπίκη, εκδόσεις Ψυχαλός, σελ. 291)


Μήπως ο θάμνος ξέρει κάτι, που εμείς δεν το γνωρίζουμε; Μήπως έχουμε χάσει και το αυγά και τα πασχάλια; Μήπως...;

Μανιτάρια στην πόλη

"Έσκυψε να δέσει τα κορδόνια του και κοίταξε καλύτερα: ήταν μανιτάρια, πραγματικά μανιτάρια που ξεμύτιζαν μες την καρδιά της πόλης! Ο Μαρκοβάλντο ένιωσε λες και ο γκρίζος και άχαρος κόσμος που τον περιέβαλλε είχε μονομιάς γεμίσει κρυμμένους θησαυρούς, οπότε θα μπορούσε να περιμένει κάτι περισσότερο πέρα από την ωριαία αποζημίωση της συλλογικής σύμβασης, το επίδομα ακρίβειας, το οικογενειακό επίδομα και την αποζημίωση του ψωμιού." Ίταλο Καλβίνο, "Μαρκοβάλντο οι εποχές στην πόλη"

Περπατάμε βιαστικοί. Το βλέμμα κοιτάζει χαμηλά, εκεί ακριβώς που πρέπει κι όμως περνούν απαρατήρητα. Μέσα στα παρτέρια του δήμου, σε μια στάλα χώμα, μουσκεμένο από την φθινοπωρινές βροχές, έβγαλαν έξω τα κεφαλάκια τους.

Χρειάζεται όμως προσοχή! Δεν χρειάζεται η μαγεία της ανακάλυψης, να μας οδηγήσει σε περιπέτειες όπως τον Μαρκοβάλντο.

Φθινόπωρο

"Kι είδε στη λάσπη δυο μικρά κυκλάμινα να φιλιούνται" Νίκος Γκάτσος-Αμοργός

Αποχαιρετάμε το φθινόπωρο. Λίγα πεσμένα φύλλα και τα κυκλάμινα να δίνουν την υπόσχεση. There is time to every purpose under heaven.

Κρόκος

Εκεί δίπλα στα πεσμένα βελανίδια. Ένα μικρό κρινάκι, ένας κρόκος. Ψάχνω δίπλα προσεκτικά και τώρα κρατώ στα χέρια μου δυο ρίζες. Θα φυτευθούν, ελπίζω με επιτυχία, αμέσως στην ζαρντινιέρα.

Κοκκινολαίμης

Μόλις βγήκαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου. Όλοι οι τραγουδιστάδες στην θέση τους. Πρώτος και καλύτερος ο κοκκινολαίμης

Χωρίς λόγια

Περπατώ στο δάσος. Δεν περπατώ απλά. Βρίσκομαι εκεί, υπάρχω μέσα του. Οι εικόνες που προσλαμβάνω δεν είναι ποτέ ίδιες. Όμως . . . κάτι συμβαίνει εδώ. . . περίεργο. Θα βγω από το μονοπάτι, για να πλησιάσω τον κορμό αυτού του πεύκου.

Η φύση αγαπά τις συνθέσεις. Είναι τα φύλλα μιας συκιάς, που αποφάσισε να συγκατοικίσει μέσα σε αυτό το μικρό άνοιγμα του ξύλου. Ακούγεται πεντακάθαρα η φωνή της. Δεν θέλω να την μεταφράσω στα ελληνικά. Θα χαθεί το νόημα.

Ξημέρωσε. . .

Πάλεψε στον ύπνο του και απόκαμε. Το βρήκε το ξημέρωμα, ακουμπισμένο στο πεζούλι, με τα σημάδια της μάχης στο κορμί του.

Καρδερίνες

Οι καρδερίνες δεν είναι πουλιά, που πρέπει να τα βλέπουμε στα κλουβιά. Όχι φυσικά, ότι πρέπει να φυλακίζεται οποιοσδήποτε άλλος άγριος οργανισμός. Πριν λίγους μήνες, ο σύλλογος προστασίας και περίθαλψης άγριας ζωής Anima, απελευθέρωσε δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας, μαζί με άλλα πουλιά και μια καρδερίνα. Αυτήν ακριβώς που βλέπουμε ακριβώς επάνω, λίγα δευτερόλεπτα μετά την απελευθέρωσή της.

*****

Με μεγάλη μου χαρά, την Κυριακή που μας πέρασε, Πανευρωπαϊκή Μέρα των Πουλιών, είδα στο χώρο αυτόν, ένα ολόκληρο κοπάδι καρδερίνες, να πετούν δίπλα στα άφθονα γαϊδουράγκαθα.
Στην φωτογραφία, πιο κάτω, εκτός από αυτήν την καρδερίνα στο πρώτο πλάνο, διακρίνεται και με μια άλλη πίσω της, κάπως περισσότερο low profil.

Παιχνίδια στην υδρορροή

Αναπνέουν πλάι μας. Φτεροκοπάνε ασταμάτητα. Δίνουν ζωή, στα τσιμέντα που μας περιβάλλουν. Αξίζουν μια δεύτερη ματιά.

Σούρουπο

Ο μυγοχάφτης χαιρετά τον ήλιο και αυτός τον σημαδεύει μαλακά με μια ακτίνα του.

Miα καλή πράξη

Τα κλωνάρια της ελιάς, στο πεζοδρόμιο της διπλανής πολυκατοικίας, είχαν βαρύνει από τον πολύ καρπό. Περίμενα. . . περίμενα, πέρασε το λίγος του φεγγαριού, αλλά τίποτα. Κάποιος, έπρεπε να ξαλαφρώσει το δενδράκι. Αυτή είναι μια δουλειά για τον Marcovaldo.

Στους δυο. . . τρίτος δεν χωρεί

Τα έβλεπα διαρκώς να πετούν δίπλα μου, κολλημένα μεταξύ τους. Όταν κάθησαν πάνω στο κλαράκι, μπόρεσα να παρατηρήσω καλύτερα την στάση. Αναρωτιέμαι τώρα και εγώ-ποια στάση πρέπει να κρατήσω; - όπως έλεγε παλιότερα και η γάτα Λουκρητία στον Καστράτο, του Αρκά.

Φθάνουν για όλους μας. . .

. . . όταν τα μοιραζόμαστε.
Ίσως κάποιο είδος σπουργιτιού, που δεν το γνωρίζω, ίσως να είναι δυο μικρογαλιάντρες, που ετοιμάζονται για να πάρουν το πρωινό τους. Δεν έχει τελικά τόση σημασία.
Ας μην γεμίσουμε την σακκούλα . . . και για αργότερα, παίρνοντας τα μαζί στο σπίτι (παρόλο που ο αυθεντικός Marcovaldo, του Ίταλο Καλβίνο, αυτό ακριβώς θα έκανε). Μια χούφτα εκεί, κάτω από το δένδρο, να μας βλέπει και αυτό να τα τρώμε κάτω από την σκιά του και να χαίρεται.

Η αναρρίχηση

Σε κάποιους αρέσουν τα extreme sport

Σφηκιάρης

Οι απλωμένες φτερούγες του κρύβουν τον ήλιο. Μέχρι που χάθηκε πίσω από την κορυφογραμμή το βλέμμα μένει να τον ακολουθεί καθώς αερογλυστράει με μεγαλοπρέπεια.

Πεταλούδα

Ένας κόσμος γεμάτος χρώματα. Ένας οργανισμός. Τα φτερά προέκταση του άνθους. . .

Κορμοράνοι

Από μακριά. . . έτσι, να μην ενοχληθούν οι δεινοί ψαράδες την ώρα που ξαποσταίνουν (ίσως ένα κλικ επάνω στην εικόνα βοηθήσει τον birdwatcher)

Ζευγαράκι

Εποπτεύουν την επικράτειά τους. Από το χείλος του μπαλκονιού ενός μισογκρεμισμένου κάστρου.

Αγριολούλουδο

Μοναχικό. Σε έκταση αρκετών τετραγωνικών μέτρων, ο ζωγράφος έριξε μόνο μερικές μαζεμένες πινελιές από την παλέτα του.

Μια. . . ευγενική χορηγία

Εργάζεται σκληρά ο Marcovaldo. Το μπωλ της σαλάτας στο αυριανό τραπέζι θα νοστιμίσει ακόμα περισσότερο με αυτήν την κάπαρη, που θα γίνει ένα αυτοσχέδιο, λαχταριστό τουρσάκι.

Αγριολούλουδο

Ανάμεσα στους χαμηλούς θάμνους. Ένας μοναχικός, λεπτός μίσχος και πάνω του. . . το χρώμα του ουρανού.

Ένας ατρόμητος φίλος

Τώρα το καλοκαίρι, όπου υπάρχει λίγο πράσινο στην πόλη, μπορεί να τους δει κανείς πανεύκολα. Κοκκάλωσα και κράτησα την ανάσα μου, όταν τον είδα να πλησιάζει. Το πάρκο ήσυχο και οι σκύλοι (που συνήθως τους τρομάζουν) μαζί με τα αφεντικά τους προτιμούν τις παραλίες. Ψάχνει το έδαφος για τροφή μπήγοντας το μυτερό του ράμφος και ανοιγοκλείνει το εντυπωσιακό του λοφίο. Δεν χορταίνω να τον καμαρώνω.

Ο ήχος είναι κλειστός, γιατί οι τσαλαπετεινοί, δυστυχώς, είναι από φωνή. . . κορμάρα.

Θυμάρι

Περπατώ στην πλαγιά του βουνού. Η ψυχή μου σφίγγεται, καθώς κοιτάζω την τσιμεντένια πόλη. Ξαφνικά, αισθάνομαι τον αέρα να ομορφαίνει. Δίπλα μου, ακριβώς στο χείλος του μονοπατιού, μια τούφα στέλνει θετικές ανάσες.

Λίγο καθυστερημένα αυτή τη φορά

Το έχω δει στα κινούμενα σχέδια. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Εδώ, ο άπειρος φωτογράφος απέτυχε να τραβήξει την "στιγμή". Οι δυο κύκνοι έχουν πριν λίγο ενώσει τα ράμφη τους και με τους μακριούς λαιμούς τους έχουν σχηματίσει μια τεράστια καρδιά, που μπορεί οποιοσδήποτε να δει, από το παρατηρητήριο.

Ένα διάφανο πέπλο

Η σημερινή εγγραφή αφιερώνεται στους QwfwqN και mermyblue , που με τα σχόλιά τους ζωντανεύουν τον marcovaldo και λειτουργούν, σαν πομπός, για να μπορώ να ακούω την φωνή μου, να γυρίζει πίσω.
Ήσυχα θα περάσει το μικρό κακτάκι το βράδυ του. Η φιλενάδα του φρόντισε να του υφάνει μια αψεγάδιαστη φυσική κουνουπιέρα.

Εξομολογήσεις ενός. . . φύλλου

Με γαργαλάει λίγακι, αλλά αν δεν καθόταν επάνω μου αυτό το ζωύφιο (πουφ!), κανείς δεν θα μου έδινε σημασία. Έβαλε λίγο χρώμα στην ζωή μου

Ο πολιτευτής

Στην αρχή ακούς μόνο την φωνή του. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις πολύ. Σηκώνεις το κεφάλι προς τον ουρανό. Στο ψηλότερο κλαδί του δένδρου ή επάνω σε μια κολώνα και σίγουρα θα τον συναντήσεις εκεί. Πάντα στην πιο περίοπτη θέση. Αυτά τα κοτσύφια δεν έχουν τον Θεό τους.
Υ.Γ. Προσωπικά, κάτι τέτοιοι "μπαλκονάτοι" με πείθουν περισσότερο. . .

Αμύγδαλα

Σε λίγο καιρό θα είναι έτοιμα τα αμυγδαλάκια μου. Το κλωνάρι, που τα φιλοξενεί στο πάρκο, είναι καλά κρυμμένο. Κάθε φορά, που περνάω από εκεί, τα χαιδεύω με το βλέμμα μου, για να ωριμάσουν γρηγορότερα.

Και όμως είναι εκεί!

Η ταχύτυτα με την οποία σκαρφάλωνε τον κορμό του δένδρου, ήταν απίστευτη. Από την κίνηση και μόνο αυτό το μικρό πουλί, ο καμποδενδροβάτης, με έκανε να στρέψω την φωτογραφική μηχανή επάνω του. Σαν μια προεξοχή στην φλούδα του δένδρου μέσα σε δευτερόλεπτα έφθασε στην κορυφή και . . . πέταξε για αλλού.

Ο Marcovaldo εν δράσει

Σας το είχα υποσχεθεί από τον χειμώνα και το είχα υποσχεθεί και στον εαυτό μου. Αυτή η μουσμουλιά κάνει τα πιο γλυκά μούσμουλα στον κόσμο.

Ακόμα και εκεί

Ατίθαση η ζωή, όπου και αν γυρίσουμε το βλέμμα, μας αιφνιδιάζει. Μέσα από τα χαλάσματα, πάνω στα κεραμίδια, ένα μπουκέτο παπαρούνες μας κοιτάζουν αγέρωχα και. . . αφ' υψηλού.

Στου τσιμέντου την σχισμάδα

Το μαύρο τζιπ μαρσάρισε. Κατέβηκε από το πεζοδρόμιο και εξαφανίστηκε στην γωνία. Στην θέση που πριν λίγο βρισκόταν, στην άκρη του δρόμου, ανάμεσα από το τσιμέντο, ένα τεράστιο ραδίκι κοίταξε τον ήλιο και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Έκπληξη

Μια ευχάριστη έκπληξη σήμερα το πρωί, καθώς άνοιξα το πατζούρι της κουζίνας. Στην ζαρτινιέρα μπροστά μου, πάνω σε ένα μικρό κυπαρισοειδές, ήρθε και προσγειώθηκε ένας μικρός δενδροφυλλοσκόπος. Αυτό το αεικίνητο μικρό πουλί, με το κίτρινο φρυδάκι πάνω από το μάτι του, που δεν σου επιτρέπει ποτέ να λαθέψεις.

Πάνω στον φοίνικα

Όχι! Δεν πρόκειται για φωτομοντάζ. Αυτό το ανθεκτικό "σκυλάκι" φύτρωσε πάνω στον κορμό του φοίνικα. Έκει βρήκε λίγο χώμα και σκάλωσε. Δεν είναι παράσιτο. Είναι φίλος του. Για πάντα μαζί του.

Αντίσταση

Ο μαγαζάτορας και με το δίκιο του στερέωσε στα κλιματιστικά μυτερά σύρματα για να αποθαρρύνει τα περιστέρια να φωλιάσουν.

Δεν κατάφερε τίποτα. Λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο. Βρήκαν τον τρόπο και πέρασαν από πίσω. Πίσω από τα κάγγελα ειρωνεύονται την εξουσία. Με τις κουτσουλιές τους κάνουν την δική τους. . . καθιστική διαμαρτυρία.

Τσαλαπετεινός

Ήρθαν οι φίλοι μας τα αγριοκοκκοράκια. Τους βλέπουμε ξανά στο πάρκο, να κόβουν τις βόλτες τους. Με το εντυπωσιακό τους λοφίο, είναι πάντα μια ξεχωριστή παρουσία.

Το γαλάζιο κουρέλι

Το βλέμμα μου σταματά πάνω σε ένα κλαδί πεύκου. Δυο παπαδίτσες, δυο μικροί καλόγεροι κάνουν τα ακροβατικά τους.


Σταματάει δίπλα τους ένα θυληκό κοτσύφι. Βαστάει στο ράμφος του ένα λεπτό γαλάζιο κουρελάκι. Πηδάει στο διπλανό κλωνάρι και έπειτα χώνεται βαθιά στο φύλλωμα του πεύκου. Περιμένω αρκετή ώρα. Δεν φαίνεται καθόλου. Μάλλον το σπιτικό απέκτησε καινούργια επίπλωση.

Το πρώτο τριαντάφυλλο

Σιγουρεύτηκα τώρα. Και φέτος θα έρθει η Άνοιξη. Το πρώτο τριαντάφυλλο άνθισε στον κήπο

Λίγο πριν την Δύση

Θα γκρέμιζε κανείς μια πολυκατοικία με ελαφριά καρδιά; Πως κόβει ένα δένδρο;
Τα ψαρόνια, καθώς ο ήλιος γέρνει, βρίσκουν καταφύγιο στο μεγάλο πεύκο στην γωνία, στο άσυλο Ανιάτων. Καθώς κατηφορίζουμε την οδό Καλλιφρονά στην Κυψέλη και λίγο παρακάτω στην όμορφη οδό Πόρου, μια απογευματινή συναυλία πάνω στα δένδρα

Αροκάρια

Αρρώστησε το δένδρο και έγειρε ο κορμός στο πλάι. Κανείς δεν το κοιτάζει πια. Οι φίλοι του τα ψαρόνια έρχονται και του κάνουνε παρέα.

Οικοδομικές εργασίες παντός τύπου

Η φωτογραφία είναι από το http://www.aktistar.gr/

Βγαίνω από την εξώπορτα της πολυκατοικίας. Μια ισχνή δεκαοκτούρα φτερουγίζει μπροστά μου. Κρατάει στο ράμφος της ένα μικρό κλαδάκι

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ....

... σε ζεύγος νεονύμφων που αναμένει συντόμως απογόνους.