Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Ένας ατρόμητος φίλος


Τώρα το καλοκαίρι, όπου υπάρχει λίγο πράσινο στην πόλη, μπορεί να τους δει κανείς πανεύκολα. Κοκκάλωσα και κράτησα την ανάσα μου, όταν τον είδα να πλησιάζει. Το πάρκο ήσυχο και οι σκύλοι (που συνήθως τους τρομάζουν) μαζί με τα αφεντικά τους προτιμούν τις παραλίες. Ψάχνει το έδαφος για τροφή μπήγοντας το μυτερό του ράμφος και ανοιγοκλείνει το εντυπωσιακό του λοφίο. Δεν χορταίνω να τον καμαρώνω.

Ο ήχος είναι κλειστός, γιατί οι τσαλαπετεινοί, δυστυχώς, είναι από φωνή. . . κορμάρα.

2 σχόλια:

QwfwqN είπε...

Και εμείς μαζί σας!

marcovaldo είπε...

Να χαίρομαι ή να λυπάμαι για σας με το σχόλιο αυτό. Μάλλον να χαίρομαι. Οι όμορφες γωνιές της Αθήνας είναι ομορφότερες τώρα.